Մի բան էլ ասեմ էս ազատման դիմումների վերաբերյալ ու երևի վերջ:
Որոշ միամիտներ կան, որ հանրային հաշվետվություն են պահանջոււմ, թե բա՝ ինչի՞ համար է հեռացվել տվյալ պաշտոնյան, պատկերացնու՞մ եք, նիկոլից Հայաստանում հանրային հաշվետվություն են պահանջում, լու՞րջ…
Գժվե՞լ եք, ինքը խորապես թքած ունի, ասենք թե, չի տալիս հաշվետվություն, ի՞նչ, ախր, ի՞նչ կանեք, դատի՞ կտաք: Հայաստանը այս մարդը սարքել է իր սեփական բոստանը, ինչ ծառ ուզում՝ տնկում է, ինչ ծառ ուզում՝ կտրում է, ինչ ուզում՝ ցանում է, հողից նվիրում է, մի խոսքով, ինչ խելքին փչում՝ անում է:
Ի՞նչ օրենք, ի՞նչ Սահմանադրություն, ի՞նչ միջազգային իրավունք, ի՞նչ, առավել ևս, ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ՀՌՉԱԿԱԳԻՐ, ի՞նչ եք խոսում…
Ինքը գիտի որ ժողովուրդ չկա:
Ես որ 1-ին, 2-րդ, 3-րդ նախագահներին հանցագործ եմ համարում, բայց արի ու տես, որ փաստացի նրանք ավելի բարձր կարծիքի էին հայ ժողովրդի մասին. այնպես չէ, որ իրենք հանձնելու հակումներ չունեին, բայց իրենց համար ինչ-որ սահմաններ կային, չէին անցնում, միգուցե վախենում էին ժողովրդական ցասումից:
Իսկ սա լիարժեք բացահայտել է, որ ժողովուրդ չկա, հանգիստ իր ծրագիրն է իրականացնում՝ առողջ ապրելակերպով, հեծանիվ, շրջագայություններ և այլն…
Դուրս եկեք փողոց, հարցրեք, տեսեք, 0,000001% անհանգստություն կա՞, բոլորը թքած ունեն, բացարձակ բոլորը թքած ունեն, մի մասը իր գոյության շարունակականությունը քարշ է տալիս անասնական բնազդներով, խոհանոց-զուգարան-խոհանոց, մի մաս էլ կա, որ արտագաղթելու դասավորություններով է զբաղված, մի մասն էլ վախերի մեջ է ապրում:
Այս խեղկատակը Հայաստանը դարձնում է թրքահպատակ, ու դիմադրություն չկա:
Գևորգ Կարապետյան